DUAS MAMAS
Candu nasceus, totus ndi’ teneus duas, una no Dda cannosceus est sa santa mama de DEUS, a nosu si Dd’ at donàda Gesus prima de morri in sa gruxi po s’agiudai in su caminu fintzas a lompi a sa luxi, giai totus Dda tzerriaus mama nosta de su celu. Issa po amori de Deus si castiada, s’avetidi e sa manu si pigat chi nosu ‘oleus. S’atra est sa mama de sa terra ,issa candu ti ponit in su mundu de su coru suu ti ndi ‘onada una perra, s’innamorat de tui giai de su primu momentu, candu ses aici piticu cumenti a unu intzillu, no est cumenti a s’amori po su sposu, est un antru sentimentu, est s’amori po unu fillu. Sa fida sua po tui est pronta a donai, cun su latti de sa piturra ti ‘onada a papai e sa manu ti pigat po t’imparai a caminai. Candu ti bit unu pagheddu sconciu a sa mama de su celu pregada po si fai agiudai a ti cresci mannu e bonu. A sa mama de su celu nosu puru imparaus a Dda pregai ,ma candu totu andat beni de issa no s’arregodaus, pentzaus sceti a si spassiai.
S’omini, su essi andau a iscola po sa scientzia studiai, pèntzat po fintzas su destinu de ai imparau a comandai. E no si nd’acataus de cantu seus tontus ca in d’unu nudda arribat sa dii chi a Deus depeus torrai contus. Is annus nci passant e sa mama de sa terra s’amalaidat,totus ti nant ca no n’cest prus nudda de fai, est intzandus chi t’arregodas de sa mama chi tenis in su celu, stringis is manus a pari, ponis is gionugus in terra e cun is ogus lucidus incumentzas a pregai, chena sciri ca est arribada s’ora chi impari depint torrai. Su soli ncì calat, totu si fait iscuriosu, de is lagrimas strescidì is ogus e castia in su celu ca Ddas sas biis tui puru. Duas istellas, is prus luxentis, is prus bella, funt impari……….

DUE MAMME
Quando nasciamo, tutti ne abbiamo due, una di persona non la conosciamo è la santa mamma di Dio a noi ce l’ha data Gesù prima di morire sulla croce per aiutarci nel cammino fino ad arrivare alla luce, quasi tutti la chiamiamo mamma nostra del cielo. Lei per amore di Dio ci guarda, ci custodisce e la mano ci prende se noi vogliamo. L’altra e la mamma della terra, lei quando ti metti al mondo del suo cuore te ne dà la metà ,si innamora di te già dal primo momento, quando sei ancora così piccolo come un germoglio, non è come l’amore per lo sposo ,è un altro sentimento, e l’amore per un figlio. La sua vita per te è pronta a donare, con il latte del suo petto ti dà da mangiare e la mano ti prende per insegnarti a camminare. Quando ti vede un po’ malaticcio alla mamma del cielo prega per farsi aiutare a crescerti grande e buono. Alla mamma del cielo anche noi impariamo a pregarla, ma quando tutto va bene di lei non ci ricordiamo, pensiamo solo a divertirci.
L’uomo perché è andato a scuola e la scienza ha potuto studiare pensa persino il destino di aver imparato a comandare. E non ce ne rendiamo conto di quanto siamo tonti perché in un niente arriva il giorno che a Dio dobbiamo rendere conto . Gli anni passano e la mamma della terra si ammala, tutti ti dicono che non c’è più niente da fare, e allora che ti ricordi della mamma che hai nel cielo, stringi le mani insieme, metti le ginocchia per terra e con gli occhi lucidi incominci a pregare, senza sapere che è arrivata l’ora che insieme devono tornare. Tramonta il sole, tutto si fa buio, dalle lacrime, asciugati gli occhi e guarda su nel cielo che le vedi anche tu, due stelle, le più lucenti, le più belle sono insieme…..